seminator, -oris, m. – der aussät: – 1) negativ: PETRARCA sen 5,2,34 "Verbo", inquam, "Apostoli usus es et fide utinam uti velis!" :: "Apostolus ... ille tuus seminator verborum et insanus fuit". SERRAVALLE comm Dante inf 22,136-141 Ciampolus est magnus coniator, idest magnus furcifer, seminator discordie, per modum baractarie, inter unum sotium et alium. BENVENVTO comm Dante inf 28,52-54 seminatores litium et discordiarum. DECEMBRIO-A pol 7,82,17 diabolus 'criminator' seu 'criminum iactor et seminator'. GVAZZO comp 2,14 p.232 quia is, qui apparet diabolus est seminator praui consilij. BACON serm fid 54,4 seminatores litium qui curias tumescere faciunt. – seminator scandali: SERRAVALLE comm Dante inf 28 tractat de scysmaticis et seminatoribus scandalorum. BENVENVTO comm Dante inf 28,64-69 fuit pessimus seminator scandali. al. apud eosdem.
– 2) positiv: – a) mit Bezug auf Lukas 8,5ff.: PETRARCA sen 5,2,34 profecto apostolus seminator verbi fuit utilissimi, quod semen, salutifero successorum vomere excultum et sacro sanguine martyrum irrigatum, quantam fidei messem tulit cernimus ». STIGEL poem II sig.C3v (tit) De seminatore. BARLAEVS poem var 3 (Carmen lugubre) Ereptus est orbi ecclesiae | Pastor, propheta, praeco, lux, episcopus, | Servus Tonantis, angelus, vox, buccina, | Sal, seminator, dux, sacerdos, presbyter. – b) sonst: VIDA rep 2,58,1 libertatis ubique seminator.