percallidus, -a, -um – 1) sehr raffiniert, sehr schlau: ALBERTI intercen 7,2,107 quod equanimitatem equabilitatemque mentis illarum assiduis et percallidis insimulationibus obsessis viris servare perdifficile est. CRINITVS disc 2,6 Haec igitur cum sacerdos Canopi Aegyptius percepisset, dignum sane commentum atque percallidum contra ignem excogitavit. POLIZIANO Homer Ilias 4,401 Insignis Laertiade percallide Vlysses (gr. 4,358 πολυμήχαν᾿ ᾿Οδυσσεῦ). ZIEGLER-Hier dram sacr I p.58 mirum nisi percallido | Consilio opus erat. – 2) sehr gut kennend, sehr wissend um: VADIAN poet 5 p.39,3 Sunt tamen hodie qui Graeacae eruditionis percallidi et eruditi meliora Maronem lingua Latina fecisse pleraque que transtulerit ex Homero affirmant.