sigillatim, adv.
einzeln, gesondert: VALLA-L eleg 2,1 Nulla namque grammaticae ratio videtur posse hoc tueri, quin quotiens per individua exponimus sigillatim quod dixeramus per universum, eodem casu utamur. DORPIVS or 3,2,1,10 sigillatim prosequar quae singularium artium praeclara munera noverim. VIVES disc I 2,2 p.83 An non praestat ... quae tu sigillatim consectaris, habere generatim annotata. DASYPODIVS dict S 288 Signum ... Sigillum, diminuti. ... Sigillo ... Sigillatim, Durch ietlich in sunderheyt, besunders. al.
![]() Lexicographica: GEORGES 0
Etymologie: urspr. orth. Variante für singillatim, singulatim.
|