conuersor, -oris, m.
Übersetzer: BRVNI opusc 2 p.102 (1504/5) absurda conversoris vitio facta esse (v. conuerto). MANETTI apol 5,76 Nam illis primis sive poetarum sive oratorum sive historicorum, ut ita dixerim, conversoribus non nunquam elegantie et ornatus gratia arida ieiunaque et exilia amplificare ... licet. BVSSI praef 3 (1469) Veniat lector ad novos conversores Aristotelis et meum legat Theodorum.
Lexicographica: TLL conversor 0 (1x, TRACT. in Luc.)
|