monoculus, -a, -um
einäugig: PETRARCA fam 7,14,2 monocule mulieris amore correptus. BENVENVTO comm Dante inf 28,85-90 quia realiter Malatestinus erat monoculus. POGGIO facet 41 de paupere monoculo, qui frumentum empturus erat.
lex.: PEROTTI ccopiae 1,349 monoculus, unum oculum habens. Bildung abgelehnt von DECEMBRIO-A pol 7,81,43 (v. monocularis). Lexicographica: TLL (2x, MYTHOGR., GLOSS.);
LATHAM, HVGVTIO*;
NOLTE
|