locutuleius, -a, -um – geschwätzig: PEROTTI in Poggium p.200 Poggium inter omnes ... locutulejos, blaterones ... excellere. == refut 37 p.354 M. Nam si irridere nos gentiles solent, quod sine demonstratione aliqua res meinime verisimiles credamus, et nos assertores et locutuleios vocant, ut Averroes Arabs facit. ERASMVS coll 1 Utinam illi locutuleio dormissent omnes, vix digno qui concionetur apud anseres. VADIAN ded 38 p.163 ut in hanc aequissimam condicionem contionatores isti locutuleii tandem consentiant. SCALIGER-JC poet 6,4,23 p.305bA poeta ignauus, loquutuleius, qui ex tessellis Ciceronis febriculosas quasdam conferruminauit, ut ipse uocat, orationes.
– lex.: PEROTTI ccopiae 1,389 locutuleius, quod significat eum cuius lingua tam prodiga infrenis que est.