thita, n. – griech. Buchstabe theta, θ: – 1) allgemein: SALVTATI lab Herc 4 tract 1,3,9 quod Greci non "trenos" sed "thrinos" dicunt scribentes primam sillabam non per ta sed per thita, hoc est th, et per ita, quam ipsi pro longa i, nos pro e sumimus. HERITIVS mus p.85 Tritesinemenon, quae est tertia coniunctarum, et continet Lamda sublime, Thita. AGRIPPA occ 2,45 ad instar graecae literae thita. – 1) praefigere (aus PERS. 4,13; vgl. TEXTOR-I offic II p. 469 Thita Damnationis nota Persio dicente: Et potis es nigrum vitio praefigere Thita. Persi. Sat. 4). DORPIVS or 4,5,4,7 omnibus eloquentium voluminibus nigrum praefigentes Θ, thita. CASTRO pun 1,1 qui nigrum illis praefigere thita non uerentur.